De laatste weken breken aan

Voor mij is het aftellen hier begonnen. Over precies 2 weken vlieg ik naar Vietnam voor mijn avontuur van 3 weken. En over precies 5 weken vlieg ik weer terug naar Nederland. Ik wil er nog niet aan denken, maar komt wel heel dichtbij nu! Het gaat zo snel...
Het heeft wel iets dubbels. Ik heb het hier zo naar mijn zin en heb zoveel gezien en gedaan dat ik graag nog langer zou blijven. Ik heb zoveel leuke mensen leren kennen hier, maar het is ook lekker om mijn volgende avontuur tegemoet te gaan en om vervolgens iedereen thuis weer te mogen zien. Maar dat duurt nog wel even. Dus nu nog even volop genieten :)

De afgelopen weken hebben wat meer in het teken gestaan van mijn studie. We hebben wat opdrachten in moeten leveren en we hebben een 'event' moeten organiseren voor een van mijn vakken. Dus wat meer verslagen geschreven, maar was nog steeds goed te doen. Op dit moment zit ik midden in mijn tentamenweken. Heb de eerste 2 tentamens erop zitten, wat naar mijn gevoel ook de 2 lastigste zullen zijn. Al heb ik wel het gevoel dat ik deze gehaald heb. Was gewoon veel theorie om te leren. Volgende week heb ik de volgende 2 tentamens, maar zijn meer gericht op berekeningen. Dus dat zal wel goed komen. En aangezien Diana maandag vertrekt hebben we besloten om een paar dagen weg te gaan om het leuk af te sluiten.

Na mijn laatste verhaal hebben we geen weekendtrips meer gemaakt, maar alleen zo nu en dan een dagje uit.
Ik ben 2 dagen gaan schaatsen (ja, je leest het goed) met Diana en Khalil. Ook al is het buiten 35 graden, er is altijd wel een winkelcentrum te vinden met een schaatsbaan in de kelder ;). Helaas was het een van deze dagen wel erg druk, en is schaatsen voor de meeste mensen hier niet een talent ;). Dus dan is het gewoon zelf wat meer uitkijken. Na verloop van tijd ben ik me dan maar bezig gaan houden met het helpen van de kleine kinderen om te schaatsen. Ze hingen namelijk aan de zijkant van de baan gekleefd en probeerden rond te 'lopen'. Erg leuk om te zien dat sommige kinderen na verloop van tijd toch zelf voort komen op het ijs.

Tevens ben ik naar een tafeltennistoernooi geweest hier op de campus. Een paar jongens van de groep moesten een balletje slaan, dus wel leuk om te gaan kijken. En natuurlijk kon ik het niet laten om ook zelf even een paar balletjes te slaan.
In de tussentijd heb ik ook mijn laatste training voor tafeltennissen hier gehad. Aangezien het nu Ramadan is, zullen vele niet tafeltennissen, dus heb ik besloten om afgelopen week ook te stoppen. Ja, aan alles komt een eind, maar het is wel jammer om na enkele maanden intensief tafeltennissen er weer mee te stoppen. Was heerlijk.

Verder zijn Diana en ik vorige week naar FRIM geweest. Dit is een natuurgebied een klein stukje van Kuala Lumpur af. Hier hebben we een tocht gelopen door de bossen en hebben we een tweede keer een Canopy walk gedaan. Op een hangbrug door de boomtoppen. Helaas hebben we nu soms te maken met wat rokerige mist, waardoor we Kuala Lumpur zelf niet zo goed konden zien. Maar was wel een lekkere wandeling.

Donderdag heb ik mijn verjaardag hier een beetje kunnen vieren. De meiden hebben me een lekkere taart geregeld, dus dat was wel leuk. Morgen zullen we naar Kuala Lumpur gaan om daar verder te vieren met wat lekkere drankjes. Het zal tevens een laatste tripje van ons allemaal samen zijn. Daarna zullen we allemaal beginnen aan onze reizen of vertrekken we naar huis. Maar ik kan terug kijken op een gave periode met leuke mensen om me heen.

Verder hebben we niet zoveel gedaan, maar zal ik de komende weken zeker nog veel mee gaan maken. Een laatste tripje hier in Maleisië is geboekt. We willen niet te ver weg gaan, maar we gaan naar Ipoh. Daar is niet zo heel veel te doen, maar we willen gewoon een leuke afsluiting voordat Diana naar huis vliegt.
En hopelijk kan ik nog wat leuke dingen ondernemen met mijn klasgenootjes hier. Want ook van hen zal ik afscheid moeten gaan nemen in de komende weken. Toch raar dat je na een 5 maanden gedag moet zeggen tegen zulke geweldig lieven mensen.

Maar voor nu heb ik nog 14 dagen in Maleisië te gaan...dus 14 dagen volop genieten van Maleisië, mijn vrienden hier en van alles wat er te gebeuren staat. Elke dag zal me iets nieuws brengen en dat neemt niemand me meer af. Dus ik zal ook deze laatste momenten in mijn herinnering vast blijven leggen!!
Mijn visum voor mijn reis Vietnam is er ook, dus ik heb ook een geweldig mooi vooruitzicht, dus treuren zal ik niet. Ik ben al lang blij dat ik dit mee mag maken :).